شاید در برداشت اول پیروزی و موفقیت در مسابقه یک معنی داشته باشند ولی نظر جان وودن مخالف این است. او پیروزی در مسابقه را بردن امتیازات در مقابل حریف می داند ولی موفقیت در بازی را حاصل چهار عامل توانایی، آمادگی، تلاش و خواستن می داند.
موفقیت = توانایی + آمادگی + تلاش + خواستن
ability = ability + preparation + effort + will
توانایی: هر کسی تواناییی دارد ولی بطور مساوی و قابل پیش بینی تقسیم نشده! این توانایی برای مربیان هم با همین تعریف وجود دارد، اغلب توانایی را ذاتی می دانند و هدیه ای در زمان تولد از طرف خدا. ولی توانایی های ذاتی به تنهایی موفقیت را تضمین نمیکنند، مسئله اصلی توسعه این توانایی و قابل استفاده کردن آن است.
آمادگی: ما با انجام فرایند آماده سازی(آمادگی) برداشت حاصل از توانایی ذاتی را افزایش می دهیم. با انجام یک فرایند آماده سازی مداوم و منظم استعداد های خام را می توان به توانایی های بیشتری تبدیل کرد. در والیبال فرایند آمادگی یا آماده سازی را با آموزش انجام می دهند. در مرحله آموزش است که یک والیبالیست سریعتر، قویتر، دارای پرش بلندتر، دارای مهارت بیشتر، دارای دانش بیشتر، دارای ذهن مطمئن و قوی میشود. آمادگی کامل به تنهایی باز موفقیت را تضمین نمی کند.
تلاش: توانایی توسعه یافته در دو مرحله قبل در زمان مسابقه ارزش های خود را آشکار میکند. این ترکیب زمانی بهترین نقش را بازی میکنند که ورزشکار از نظر فیزیکی و روحی همه تلاش خود را نشان دهد. بعضی مواقع شکست حاصل می شود و به اصطلاح ورزشکار خرد می شود!
خواستن: زمان خرد شدن هم در مسابقات وجود دارد و هم در لحظات زندگی. زمانی که فکر میکنیم همه تلاش خود را کرده این ولی ظاهرا مقداری بیشتر لازم بوده! بعضی از ورزشکاران روی تونایی خودشان چنان حساب کرده اند در حالیکه می دانند رقیب توانایی بیشتری دارد و این همان خواستن است! همان قدرت استفاده از مخزنی به نام نیاز به موفقیت.در یک کلام ورزشکاران و تیم ها زمانی موفقند که، آموزش های سخت ببینند که بتوانند از تواناییهای خود استفاده کنند و در مسابقه بیشتر تلاش خود را نمایش دهند و نشان دهند مه میخواهند از پس محدودیت های تصنعی که برای خود ایجاد کرده اند برآیند.
منبع: برگرفته از کتاب volleyball couching manual